donderdag 4 mei 2017

Uit in Nederland: Texel - dag 3

Woensdag 26 april 2017

Alweer onze derde dag op het eiland vandaag! We willen graag naar Ecomare, het zeehondenopvangcentrum, en – als het weer meewerkt – de andere kant van Texel bekijken.

We waren van plan vroeg op te staan, maar doordat we beiden opnieuw slecht geslapen hebben, zijn we moeilijk vooruit te branden. We ontbijten rustig en zijn van plan dan te gaan, alleen begint het net te hagelen. Even lijkt het alsof het weer winter is, aangezien de hagelstenen blijven liggen, zo koud is het buiten.

Rond tien uur wordt het toch wat droger en vertrekken we op de fiets richting Ecomare. De fietstocht is redelijk te doen vandaag, de wind valt mee. We parkeren onze fietsen bij de ingang, betalen de toegang en beginnen dan met het bekijken van de binnententoonstelling.

Een wolharige neushoorn op de binnententoonstelling

Er is op het moment ook een speciale haaiententoonstelling in Ecomare. Om eerlijk te zijn vind ik het een beetje spookachtig, omdat er heel veel glazen potten zijn gevuld met dode haaien om de verschillende soorten te laten zien.

Nephaaien op de haaiententoonstelling

We verlaten de haaiententoonstelling dan ook vrij snel en gaan naar buiten, waar het bassin is van de bruinvissen – een soort dolfijnen. Ze worden net gevoerd, dus blijven we even kijken.

Etenstijd voor de bruinvissen. Zij zijn gewond geraakt en sterken in Ecomare weer aan, maar kunnen helaas niet terug in zee geplaatst worden.

Na het voeren gaan we terug naar binnen naar het zeeaquarium. Op thematische wijze zijn hier aquaria aangelegd met verschillende soorten vissen en roggen. Ook zien we wat kleine haaien.

Als we de aquaria bekeken hebben, gaan we weer naar buiten, waar we kijken naar de adoptiezeehonden. Het weer is inmiddels opgeknapt, dus durven we onze camera’s wel te pakken en de zeehonden te fotograferen.

De adoptiezeehonden

Omdat de zeehonden straks gevoerd worden, zoeken we alvast een mooi plekje bij het bassin van de grijze zeehonden. Deze zijn wat groter en zeer fotogeniek. Vooral Bram, de oudste grijze zeehond met 43 jaar, is leuk om te fotograferen.

Bram

Het voeren van de zeehonden begint precies op de tijd bij het bassin van de gewone zeehonden. Een groot deel van de mensen dat klaar stond bij de grijze zeehonden, rent naar het andere bassin om vervolgens weer terug te komen en hetzelfde mooie plaatsje te verwachten. Wij blijven rustig staan en wachten af tot het voeren van de grijze zeehonden begint. Er wordt onder andere verteld dat Bram eigenlijk een vrouwtje is, maar dat men daar pas later achter kwam. Bram was al zo gewend aan haar naam dat ze die niet veranderd hebben.

Het voeren van de zeehonden

Het voeren gaat door bij de adoptiezeehonden, maar wij besluiten even de rust op te zoeken door een wandeling te maken door het duinpark. We kiezen de lange route, die heerlijk rustig is.

Als we weer terug zijn, lopen we langs de gevonden vogels en zeehonden. Onder hen is een klein zeehondje dat de naam Paul heeft gekregen en op 18 april gevonden is. Hij ziet er echt heel klein en zielig uit, maar gelukkig heeft hij een mooi plekje gekregen in Ecomare om aan te sterken.

Wanneer we ook nog enkele andere gevonden zeehonden gezien hebben en een rondje gemaakt hebben om het bassin van de gewone zeehonden, gaan we naar binnen naar de walviszaal. Hier zijn enkele indrukwekkende skeletten van ooit gestrande walvissen te zien. Ook zijn er op een leuke manier allerlei feitjes te lezen over de verschillende dieren.

Gewone zeehonden

We kijken op ons gemak rond voor we de tentoonstelling verlaten en nog even naar het winkeltje gaan. Zonder iets te kopen gaan we naar buiten, waar we nog een laatste blik werpen op een oud walvisskelet bij de ingang. Dan stappen we op onze fiets en rijden naar De Koog.

In De Koog gaan we café restaurant Eigeweis in met het plan iets te eten. Onze drankjes worden snel gebracht, maar de ober vraagt niet of we iets willen eten en loopt weer weg. Vervolgens blijft hij weg, ook bij het tafeltje achter ons waar nog gebak besteld is. Dat wordt uiteindelijk gebracht, maar opnieuw komt de ober niet bij ons om een bestelling op te nemen. Hier en daar horen we wat gemor over de lange wachttijd en iemand wil eigenlijk een bestelling annuleren, omdat ze een bus moeten halen. Dit doet ons besluiten het op te geven en ergens anders te gaan eten. Daar is de service gelukkig beter en kunnen we wel lunchen.

Met goed gevulde magen beginnen we aan een fietstocht over het eiland. Via een leuke dijkroute rijden we naar De Waal, een piepklein dorpje met een kerk. We zijn er snel doorheen en gaan door naar Oudeschild, dat vooral een vissersdorpje lijkt. Bij de haven kijken we rond naar de schepen en natuurlijk de Waddenzee.

Een oud schip in de haven van Oudeschild

Over een dijkweg langs de Waddenzee gaan we verder richting Den Burg. Onderweg komen we nog schapen tegen, die midden op de weg lopen en zich niets van ons aantrekken.

Even poseren!

Omdat er inmiddels weer heel veel wind staat, vervolgen we onze fietstocht niet richting de haven, maar fietsen we de twee kilometer terug naar Den Burg. Daar maken we nog wel een stop voor een typisch Texels plaatje: lammetjes in de wei!

Typisch Texel

Op de kamer komen we even bij van onze fietstocht. Rond half zes gaan we richting het centrum van Den Burg, waar we bij restaurant De Smulpot naar binnen stappen om te eten. We krijgen een heerlijk voorgerecht, gevolgd door een uitstekend hoofdgerecht. Ook het dessert is meer dan prima en we verlaten het restaurant dan ook met zeer volle magen.

We gaan rustig terug naar de kamer, maar verlaten die al snel om beneden in het hostel nog wat spelletjes te doen. Vooral de Disneyversie van het spel Party & Co is erg amusant en zorgt voor veel hilariteit.

Rond tien uur gaan we terug naar boven om te gaan slapen. We hebben nog één nachtje op het eiland te gaan, want morgen gaan we alweer terug naar huis.


Tot morgen!

Lees verder: Dag 4



Geen opmerkingen:

Een reactie posten