Maandag 1 januari 2018
Het nieuwe jaar is officieel
begonnen en samen met nog ongeveer vijftien andere Nederlanders kunnen wij
zeggen dat wij de eerste dag van het nieuwe jaar op het strand van Somone in
Senegal beginnen.
Omdat we pas heel laat naar
bed gingen, proberen we iets uit te slapen. Vervolgens gaan we naar het
ontbijt, waarbij ik van de kok twee zoenen op mijn wang krijg. De rest van het
personeel houdt het gelukkig bij een simpele nieuwjaarswens…
Na het ontbijt trekken we onze
zwemspullen aan voor de officiële nieuwjaarsduik. Het water zal allicht warmer
zijn dan dat van Scheveningen, maar van ons mag het hier toch ook nog wel een
paar graadjes warmer…
Het bewijs van onze nieuwjaarsduik
We liggen na de duik even op
het strand, alleen merken we al snel dat het heel benauwd is. Daarom gaan we
terug naar de kamer, waar het wat koeler is. We zijn allebei nog erg moe van de
lange avond en slapen dan ook nog even voor we om kwart over één naar het
restaurant gaan voor de lunch. Deze blijkt nog niet klaar: het hotelpersoneel
is blijkbaar ook nog niet helemaal uitgeslapen…
Onze kamer - het emmertje is om het vocht van de airconditioning op te vangen
Terwijl we wachten, kijken we
uit op twee vrouwelijke verkopers, die hun verkoopwaar op twee kleedjes
uitgestald hebben bij het restaurant. Waarschijnlijk mag het vandaag, omdat het
een feestdag is. Veel bijzondere spullen hebben ze niet en ze trekken dan ook
weinig kopers.
Als de lunch eindelijk
geserveerd is, lijkt het wel alsof de kok gisteravond alles gegeven heeft en nu
geen inspiratie meer heeft. Er is weinig keus en wat er nog redelijk eetbaar
uit ziet, blijkt totaal geen smaak te hebben. Of ligt het misschien aan ons,
omdat we al een paar dagen hetzelfde eten? In ieder geval beleven we weinig
plezier aan de lunch vandaag.
In verband met de benauwde
warmte die er nog steeds is, gaan we na de lunch nog een keer terug naar de
kamer. Daar doen we even rustig aan en slapen we zelfs nog een tijdje. Pas om
kwart over vier besluiten we weer iets te gaan doen. We verzamelen ons geld,
pakken onze rugtassen en gaan op weg naar het dorp.
Op weg naar de supermarkt
We beginnen bij een supermarkt
om nog wat flessen water te kopen. Omdat we de flessen ook moeten gebruiken
voor het tanden poetsen (het water uit de kraan in Senegal is namelijk niet te
drinken), gaat het erg hard. We hebben nog een paar dagen te gaan hier – met
morgen bovendien een excursie die de hele dag duurt – dus kopen we voor de
zekerheid nog een paar anderhalve liter flessen.
Met de flessen water gaan we
op zoek naar een restaurant voor het avondeten. We hebben geen van beiden veel
gegeten bij de lunch, waardoor we geen zin hebben om tot acht uur vanavond te
wachten. Het wordt dus de pizzeria waar we gaan eten, want die is als enige al
vanaf vier uur ’s middags open. Helaas is het eten deze keer voor mij niet zo
lekker als de vorige maaltijd die we hier gegeten hebben: de pizza heeft veel
te lang in de oven gelegen, waardoor hij heel droog geworden is.
Na het eten gaan we terug naar
het hotel. De temperatuur is inmiddels een stuk aangenamer, dus besluiten we
nog even naar het zwembad te gaan om met onze voeten in het water te zitten. De
wifi lijkt nu ook verbeterd: er is zelfs een mogelijkheid om te Facetimen via
de iPad met Nederland. Weliswaar verschijnt er om de minuut ‘slechte
verbinding’ in beeld, maar we kunnen wel even bij praten over de jaarwisseling.
Omdat het nu zo lekker buiten
is, blijven we bij het zwembad zitten en halen we een drankje. Een Nederlands
stel, dat zaterdagavond aangekomen is, ziet ons zitten en komt naar ons toe
voor een praatje. We wisselen wat reisverhalen uit en hebben het over de
excursies die we nog op de planning hebben staan. Ook vertellen wij over de
mangrove.
Tijdens ons gesprek gaat de zon onder
Uiteindelijk gaat het andere
stel zich verkleden voor het eten en blijven wij achter bij het zwembad. Het
water voelt nu erg koud weer aan, dus lopen we naar de bar om daar nog even te
zitten met een drankje. Bij de bar hangt een dartbord en aangezien mijn vriend
een grote dartfan is, vragen we om de pijlen. Als antwoord krijgen we dat
iemand van het animatieteam de pijlen heeft. Ze is even weg, maar ze kan ieder
moment terug komen… We wachten maar niet vol spanning af.
We lopen door naar het strand,
waar we op de ligbedjes plaatsnemen. Inmiddels is het bijna donker. Het water
is nog wel goed te zien: het is vloed en flink ook. Voor de zekerheid trekken
we onze voeten maar in op de ligbedjes, aangezien het water heel ver het strand
op komt.
Tegen negen uur besluiten we
toch naar de kamer te gaan. Net als we daar zijn, wordt het helemaal donker: de
stroom is uitgevallen. Gelukkig staan onze telefoons nog aan, zodat we de
zaklampfunctie kunnen gebruiken. Zo kunnen we veilig bij de deur komen en zien
we dat het hele dorp in het donker gehuld is. Het duurt echter niet lang: al na
een paar minuten springen de lampen weer aan. Wij doen ze vrij snel uit, want
morgen moeten we vroeg op: we worden om half negen opgehaald voor onze
dagexcursie naar het safaripark Bandia en een bezoek aan het roze meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten