zaterdag 27 januari 2018

Reisverslag Senegal 2017/2018: dag 7 - deel 1

Dinsdag 2 januari 2018

Na dagen vooral ontspannen op het strand gelegen te hebben, zal vandaag een actieve dag worden: we brengen eerst een bezoek aan het safaripark Bandia en daarna gaan we door naar het Lac Rose, het roze meer van Senegal.

Net zoals de afgelopen dagen staan we vroeg op na een onrustige nacht. We ontbijten, pakken onze spullen in en wachten bij de receptie op de Engelssprekende gids die ons op komt halen. De afspraak is dat we om half negen opgehaald zullen worden, dat wordt uiteindelijk tien over half negen.

Het busje waar we in moeten stappen, zit al goed vol – wij zijn de laatsten die opgehaald worden. Onder leiding van een Franssprekende gids, die af en toe nog even iets in het Engels zegt als hij eraan denkt, rijden we eerst richting het safaripark Bandia. We verlaten het dorp over de hoofdweg, komen langs het drukke kruispunt met een ander dorp (vrachtwagens en paard en wagencombinaties rijden door zonder te kijken) en slaan dan de weg in naar het park. Het is dezelfde weg als de weg waarop we reden toen we van het vliegveld naar het hotel gingen.

De rit naar Bandia duurt ongeveer twintig minuten. Onderweg zien we vooral zand en stof, niet afgebouwde huizen en af en toe wat kraampjes en groepjes geiten, ezels of buffelkoeien. Veel verkeer is er niet.

Als we bij de ingang van Bandia komen, is er even controle, maar dit stelt niet veel voor. We moeten wachten bij de ingang, terwijl de chauffeur het busje parkeert en onze gids een jeep gaat regelen. We kijken een beetje rond bij de ingang en zien al de eerste apen.

De eerste apen bij de ingang

Ook staat er een grote baobabboom bij de ingang. Dit soort bomen zullen we in het park waarschijnlijk nog meer gaan zien, want de baobabboom is een kenmerk van Senegal.

De kenmerkende baobabboom

Uiteindelijk is er een grote jeep voor onze groep geregeld. Het is simpel, volgens de gids: wie erin kan klimmen, klimt erin – wie dat niet kan, wordt geholpen. We zoeken een plekje achterin en wachten rustig tot iedereen zit. Ook krijgen we een gids van het park aan boord. Hij begint in het Frans, maar vraagt dan of hij ook in andere talen moet spreken. Als mijn vriend en nog een Nederlands stel positief reageren op ‘Engels’, merkt mijn (Franssprekende) buurman op dat we dan maar in een andere jeep moeten gaan zitten…

We besluiten de buurman te negeren en gewoon te genieten van het park. De jeep vertrekt en al vrij snel is duidelijk dat het geen rustig ritje wordt: de jeep hobbelt en botst over allerlei heuveltjes en kuilen in de weg, waardoor we het gevoel hebben dat we op ruwe zee varen. Onderweg naar de echte ingang van het park zien we al een paar aapjes, maar door het gehobbel lukt het niet een foto te maken.

Het park begint iets verderop met een zelfde hobbelige weg en een zelfde landschap: dor gras en bomen. Tussen het gras zien we opnieuw wat apen.

Een aapje vlakbij de ingang van het park

Niet lang daarna komen we elanden tegen. Eentje steekt er rustig de weg over, de anderen blijven een beetje aan de zijkant.

Een van de elanden

We hobbelen verder over de weg en komen een groep struisvogels tegen. Deze hebben wij nog nooit eerder in het wild gezien en we maken dus een flinke serie foto’s.

Onze eerste struisvogel in het wild

Iets verderop zien we nog meer struisvogels. Het valt ons op dat sommigen wat grijzere veren hebben, terwijl anderen echt helemaal zwart zijn.

Een struisvogel met zwarte veren

Tussen alle struisvogels zien we ook nog een ander bekend dier: Pumbaa, een klein zwijntje.

Pumbaa, het wrattenzwijntje

Na Pumbaa komen we bij een modderige drinkplaats met een grote baobabboom ernaast. Er staan nog meer bomen, die bezet worden door een heleboel kleine vogeltjes. Af en toe vliegen ze even een rondje, dan verzamelen ze zich weer in de bomen.

Wie goed kijkt, ziet de vogeltjes

Het volgende dier dat we tegenkomen, is de paardantilope. Hij blijft prachtig stilstaan, zodat we hem goed kunnen fotograferen.

Een paardantilope

Tussen de bomen zien we nog meer antilopen. Ook is er een groepje rode aapjes.

De rode aapjes

We blijven een tijdje stilstaan bij de aapjes, waarvan er eentje heel dichtbij komt.

Een van de rode aapjes

Uiteindelijk hobbelen we weer verder en komen we een giraffe tegen. Het blijkt te gaan om een zwanger vrouwtje.

Het zwangere giraffevrouwtje

Als we weer verder gaan, komen we opnieuw een groepje antilopen tegen. Ze liggen rustig in de schaduw van de bomen. Niet ver bij hen vandaan staat een groepje gazellen. Deze zijn schuw: zodra ze iets horen, sprinten ze ervandoor.

Het groepje gazellen

Weer verderop staat een ander groepje giraffen. Deze zijn met meer. Ook zijn er een paar kleintjes bij de groep. Zij zijn schrikachtig en sprinten er, samen met de zebra’s, snel vandoor.

Een babygiraffe met een zebra

We komen nu bij een open stukje weg van het park, waar we goed uitzicht hebben op de baobabbomen. Het is prachtig, maar stiekem kijken we ook wat verder rond: zou de neushoorn misschien ergens te zien zijn? We hebben het geluk gehad dat we hem tijdens onze vakantie in Gambia gezien hebben in Fathala (eigenlijk Senegal), maar we zouden hem heel graag nog een keer zien!

Het baobabbomenbos


Wordt vervolgd…

Lees verder: Dag 7 - deel 2



Geen opmerkingen:

Een reactie posten